باز چـشمان دو عـالم شده گـریان حسین           سینۀ ارض و سما گـشته پریشان حسین

باز بر گوش فلک روضۀ او می خوانند           آتشی هست به دل از غم سوزان حسین

پرچـم بزم عـزا، سینه زنی گـشته به پـا           باز دنـیـا شده یکـسر هـمه از آن حسین

بـاز عـالـم هـمگی بر سر خـوان کـرمند           ریزه خوارند دو دنیا همه از خوان حسین

دردمندان دو عالم همه در جوش و خروش           همـگـی دربـه در دارو و درمان حسین

روز محشر بخـدا بی سر و سامان نشود           هر دلی را که بود بی سر و سامان حسین

زیر این خـیمـۀ مـاتم ز خـدا می خواهیم           دست ما را بـرسـانـیـد به دامـان حـسین

خواهری گفت به صد ناله و افغان که مزن           خیزران را تو دگر بر لب و دندان حسین